اولین موعظه ی لقمان حکیم به پسرشان را
برایتان گفتم(پست قبلی) که در مورد نماز بود و باید در حین نماز خضوع و خشوع را
حفظ کرد .
دومین موعظه : <<و اذا کنت فی البیت
غیر فحفظ عینک>> ((وقتی در بین مردم قرار می گیری ، در خانه ی غیر قرار می
گیری چشمانت را کنترل کن )) . . . خداوند
متعال دو قدرت به انسان داده است . یک قدرت معمولی ، یک قدرت حقیقی . قدرت معمولی همین است که ما داریم . مثلا
قدرت معمولی چشم همین است که ما الان داریم می بینیم . اما قدرت واقعی چشم این
نیست که شما اگر نگاه به یک پارچه کردید دیگر پشت آن را نتوانید ببینید . . . آیا
قدرت واقعی چشم ما همین است ؟ ائمه می
فرمایند قدرت چشم تو این نیست . تو قدرت چشمت آن قدر قوی و حساس است ، که می توانی
مانند خیلی از اولیا الله ، شخص را که دیدی تمام ویژگی ها(کنه و بنه) آن را نگاه
کنی . مانند آیت الله العظمی بروجردی . ( ایشان وارد مسجد شدند دیدند طرف به صورت
خرس به طرف او می آید ، فرار کردند ) . یا مانند شیخ حسنعلی اصفهانی ، شیخ مرتضی
انصاری و.... . ولی ما آن چشم را کور کردیم .آن چشم را نابود کردیم . یا سایر
اعضاء بدن قدرتشان فرا تر از این حرف هاست . شیخ حسنعلی اصفهانی با دستشان بر روی
چشم نابینا کشیدند( مانند عیس بن مریم) ،طرف بینا شد . یا مثل میرزا محمد حسین
کشیکچی ( حمال بازار قناد ها ی اصفهان) دست طرف را گرفت و گفت چشمانت را ببند ، یک
یاحسین بگو و برو کربلا . آری . این است
قدرت واقعی چشم و دست و پا و .... . ما قدرت واقعی خودمان را با گناه نابود کردیم
. خودمان هم ضرر کردیم .با زدن حرف های بی مورد ، با زخم زبان زدن ، با شب نشینی
های آن چنانی، با چشم چرانی ها. پس من فکر می کنم همین موعظه های لقمان حکیم برای
ما بس باشد که ما را از این شب تار بیرون بیاورد . . . .
محمد رضا محمودیان
برچسب‌ها: |
