در تکنولوژی نظامی، نسلی از موشک‌های هوشمند طراحی شده که یک ویژگی منحصر به فرد دارند؛ Fire and Forge [شلیک کن و فراموش کن].
در اینجا کاری به کاربردها و ویژگی‌های این تکنولوژی ندارم (که البته نمونه‌های عملیاتی‌اش را در عراق و افغانستان بسیار دیده‌ایم!) اما سوالی ذهنم را مشغول کرده که واقعاً انسان غربی، به عنوان ملاک بشر مدرن! به چه چیزی فکر می‌کند؟
آیا مدرن و پسامدرن بودن را با غرق شدن در کلمات سراسر تناقض و مضحک دموکراسی، حقوق بشر و جامعه مدنی اثبات می‌کند؟!
و چه احمقند کسانی که اینجا، همان کلمات به سخره گرفته شده را غرغره و نشخوار می‌کنند و انتظار دارند که دیگران بگذارندشان روی سر و حلوا حلوا کنند و اعتراف کنند به روشنفکری و امروزی بودنشان!
خودت را به خدا بسپار و غیر را فراموش کن، آن وقت دیگر لازم نیست تا موشکی بسازی که شلیکش کنی و فراموش کنی که کجا می‌رود؛ چه می‌کند؛ خون چند نفر را به زمین می‌ریزد؛ چند نفر را یتیم می‌کند؛ چند نفر را به عزا می‌نشاند؛ چند خانه را با خاک یکسان می‌کند و چند و چند و چند...
خودت را به خدا بسپار؛ آنوقت، حتی نفس کشیدنت هم خدایی می‌شود.
...با تو هستم ای نفس سرکشم.
برچسب‌ها: |
